Πόσο εκτεθειμένοι στο θόρυβο είναι οι ηχολήπτες; ( μέρος 1ο )

Είναι γνωστό ότι όσοι ασχολούνται με επαγγέλματα που περιλαμβάνουν θόρυβο ή ήχο μεγάλης έντασης οδηγούνται σε απώλεια ακοής.

Αυτή μπορεί να είναι προσωρινή (TTS-temporary threshold shift) ή σταδιακά μόνιμη. Στο άρθρο αυτό παρουσιάζονται ερευνητικά δεδομένα από μελέτες που έγιναν, είτε σε χώρους όπου οι εργαζόμενοι (μουσικοί ή τεχνικοί) εκτίθενται σε υψηλά επίπεδα ήχου. Η απώλεια ακοής σε αυτή την περίπτωση αποκαλείται MIHL: music-induced hearing-loss, είτε σε εργοστάσια, όπου εργάτες εκτίθενται σε σημαντικά επίπεδα θορύβου και έτσι οδηγούνται σε απώλεια ακοής (στην περίπτωση αυτή μιλάμε για NIHL: noise-induced hearing loss), Οι πληροφορίες βασίζονται στο άρθρο του Wesley Bulla με τίτλο Daily Noise-Exposure of Audio Engineers: Assessment of Daily Noise-Exposures of Professional Music-Recording Audio Engineers Employing OSHA PEL Criteria, το οποίο δημοσιεύθηκε το 2003 στο περιοδικό MEIEA (Vol 3 No 1, σελίδες 55-83).

Η έρευνα έχει αποδείξει ότι η απώλεια ακοής που οφείλεται σε θόρυβο (NIHL) είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιας έκθεσης σε ήχους υψηλής έντασης. Στην Αμερική το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας έχει καταλήξει σε 3 συμπεράσματα όσον αφορά την απώλεια ακοής λόγω θορύβου:Ήχοι μεγάλης έντασης και διάρκειας θα βλάψουν το μηχανισμό ακοής και θα προκαλέσουν προσωρινή ή μόνιμη απώλεια ακοής άσχετα από την ηλικία του ατόμου.

Ήχοι χαμηλότεροι από 75 dB-A είναι σχεδόν απίθανο να προκαλέσουν μόνιμη απώλεια ακοής.  

Αν εκτίθεστε καθημερινά για οχτώ (8) ώρες σε επίπεδα ήχου ύψους 85 dB-A θα οδηγηθείτε σε απώλεια ακοής μετά από μακροχρόνια έκθεση με το πέρασμα των χρόνων.

Το αμερικάνικο Εθνικό Ινστιτούτο Εργασιακής Ασφάλειας και Υγείας (National Institute for Occupational Safety and Health –NIOSH) εκτιμά ότι ένας στους τέσσερις εργαζόμενους που εκτίθενται σε επικίνδυνα επίπεδα θορύβου θα αναπτύξει απώλεια ακοής ως συνέπεια της έκθεσης αυτής.

Ενώ οι ηχολήπτες δεν συμπεριλαμβάνονται τυπικά και άμεσα στα επαγγέλματα υψηλού κινδύνου, είναι κοινή παραδοχή ότι πολλοί επαγγελματίες που ασχολούνται με την τεχνολογία ήχου ή τη μουσική τεχνολογία ακούν μουσική για παρατεταμένες περιόδους της ζωής τους συχνά σε υπερβολικά επίπεδα έντασης. Οι έρευνες γενικά εστιάζουν σε μουσικούς ζωντανών εμφανίσεων ή στο κοινό. Δυστυχώς δεν έχουν γίνει πολλές έρευνες που να αφορούν τους επαγγελματίες που εργάζονται εκτός σκηνής, όπως ηχολήπτες ηχογραφήσεων, τεχνικούς, μουσικούς παραγωγούς. Για το λόγο αυτό θα ανατρέξουμε σε διάφορες έρευνες που αφορούν είτε το θόρυβο είτε τη μουσική στο χώρο εργασίας.

Οι συνέπειες της έκθεσης σε θόρυβο

Η έκθεση σε ήχους υψηλής πίεσης (ήχους υψηλού SPL- Sound pressure level) οδηγεί σε απώλεια της ακουστικής ευαισθησίας. Επτά (7) ώρες έκθεσης σε βιομηχανικά επίπεδα ήχου μεταξύ 85 dB-A και 90 dB-A προκαλεί προσωρινή μείωση της ακουστικής ευαισθησίας (TTS). H έρευνα των Kvaerner, Engdahl, Arnessen και Mair (1995) έδειξε ότι οι εργάτες σε εργοστάσιο σιδήρου παρουσιάζουν σημαντική μείωση της ακουστικής ευαισθησίας μετά από έκθεση στους ήχους του εργασιακού τους περιβάλλοντος.

 

Σχέση προσωρινής και μόνιμης απώλειας ακοής

 

Εάν η έκθεση είναι συνεχής, τότε η προσωρινή απώλεια μπορεί να γίνει μόνιμη, επειδή μπορεί να προκληθεί ανεπανόρθωτη βλάβη στα τριχοειδή του κοχλία (Schneider, 1976, έρευνα με τίτλο Music, noise, and hearing damage). Επιπλέον, έχει διαπιστωθεί ότι η προσωρινή απώλεια ακοής (TTP) είναι μία αυτόνομη λειτουργία που δεν μπορεί να ελεγχθεί από τον ακροατή- από το ίδιο το άτομο δηλαδή στο οποίο συμβαίνει  (έρευνα των Lindgren και Axelsson, 1983, με τίτλο Temporary threshold shift after exposure to predicted and unpredicted noise).

Είναι γεγονός ότι υπάρχει σύνδεση ανάμεσα στην προσωρινή και τη μόνιμη απώλεια ακοής, όμως δεν είναι γνωστή ακόμη η ακριβής σχέση. Δυστυχώς τα άτομα που έχουν προσωρινή απώλεια ακοής (TTS) ή βρίσκονται σε πρώιμο στάδιο ήπιας απώλειας ακοής, δεν έχουν επίγνωση της κατάστασής τους (έρευνα των Henderson, Subramaniam και Boettcher, 1993, με τίτλο Individual susceptibility to noise-induced hearing loss: An old topic revisited αλλά και έρευνα των Yassi, Pollock, Tran και Cheang, 1993, με τίτλο Risks to hearing from a rock concert).

Αυτό το γεγονός αποδεικνύει πόσο ύπουλη και συγκαλυμμένη είναι η φύση της απώλειας ακοής λόγω θορύβου (NIHL).

(Τέλος 1ου μέρους)